Het is 8 november. Er zijn evenzoveel dagen verstreken sinds ik terug kwam uit Afrika als de hele reis duurde. Ruim drie maanden - Dustroads, van Nijmegen dwars door een fascinerend continent naar Durban, waar de reis eindigde. Een terugblik.
Op feestjes is de maandenlange vraag van voor mei, "en, ben je er klaar voor?" vervangen door het oersimpele "hoe was het?". Afhankelijk van hoeveel tijd er is, en hoe goed ik de vragensteller ken, variëert het antwoord van "geweldig mooi, fascinerend, ongelofelijk mooi" tot "heel bijzonder, in heel veel opzichten".
Het meest opvallende is misschien wel hoe snel je weer went. Al na twee dagen thuis is er al een soort ritme, dat in schril contrast staat tot de reiscadans. Een week later zijn er nog de foto's, nog een paar weken later de reunie en voor je er erg in hebt is het al een herinnering, zo nu en dan tot leven gewekt door verhalen van hoogte- en dieptepunten van onderweg.
Bijzonder was het in ieder geval. Op veel punten zwaar, met temperaturen die elke inspanning onmogelijk maken. Met zand en stof dat werkelijk overal in weet door te dringen, en alles constant voorziet van een plakkerige laag viezigheid. Pittig, om bijna honderd dagen 24/7 met drie anderen samen te leven, elk facet van elkaars karakter te leren kennen en elke up en down van dichtbij mee te maken. Je eigen dips, als het niet meer lukt om zoveel indrukken te verwerken voor nieuwe zich aandienen.
Maar daar tegenover staat zoveel meer. Het bijna onvatbare gevoel van afstand, van hoe 20.000 kilometer afleggen voelt. Hoe anders je nu kijkt naar een landkaart met lijntjes, gekleurde landen en plaatsnamen. Ineens heeft het allemaal een gezicht en een verhaal, zijn lijntjes zandwegen of asfalt vol gaten, worden stipjes de beelden van een stad of dorp, een hostel, een gesprek.
De ontelbare ontmoetingen, met mede-reizigers, excentrieke avonturiers en locals van zoveel verschillende culturen, achtergronden en omstandigheden. De paar honderd foto's vertellen maar een fractie van het verhaal dat zich langzaam heeft ontsponnen en dat nog steeds doet.
Het was een first, maar zeker geen last.