Het eerste dat opvalt hier in Uganda, als we bovenaan de vliegtuigtrap staan, zijn de beestjes. Er zwermen er duizenden door de lucht, overal - het lijkt of het sneeuwt. Na een half uurtje wachten en honderd dollar hebben we ons visum en zijn we in Uganda. De rit naar Kampala duurt een klein uurtje, en het verkeer is minder erg dan waarvoor de Lonely Planet waarschuwde.
Het leven in Kampala lijkt te draaien om het gevecht voor ruimte. Overal waar je kijkt zijn meer mensen, busjes, winkels, motors dan je eigenlijk voor mogelijk had gehouden. De weg bestaat uit een zee van busjes die meter voor meter hun weg proberen te vinden, ondertussen links en rechts ingehaald door motoren - boda boda's, de lokale taxi hier.
Terwijl je je een weg baant door de mensenmassa ontdek je wel direct hoe vriendelijk mensen zijn.
Hier en daar hoor je 'Mzungu!' - white man!, en iedereen is even aardig als je er even niet uit komt. De hectiek went vrij snel, en al na een halve dag zijn we in staat om de normale prijs te betalen in een taxi-busje, ons tussen de locals wurmend voor een plaatsje op de achterbank.
Eindelijk echt in Afrika.