Ik heb een beetje een hekel aan weblogs die in de 'En toen...'-vorm zijn geschreven; eindeloze opsommingen van wat er van minuut tot minuut is gebeurd in iemands leven - ik vind ze vaak inspirerend noch boeiend. Maar ja, als je moet gaan vertellen hoe je hier nu zit en hoe het hier nu is die eerste dagen (iets dat me vaak gevraagd werd de afgelopen week) dan ontkom je er toch niet helemaal aan. Een klein beetje 'en toen' dus, maar niet teveel.
Vandaag zijn Evalien en Dominique weg gegaan; moeilijker dan ik had gedacht, nu begint het pas echt. Maar de afgelopen week met zn drieën was geweldig, dus daarover zal ik vertellen. New York bestaat uit 5 'boroughs', stadsdelen, en ik zit in Queens, volgens Wikipedia de meest etnisch diverse streek in de VS. En dat merk je eigenlijk al in als je in de metro stapt hier: elke kleur, kledingstijl, oogvorm, taal, formaat en noem het maar op is vertegenwoordigd. Mensen lezen boeken van links naar rechts, van rechts naar links en van boven naar beneden - om over het soort letters maar niet te spreken. Dat maakt het allemaal wel erg leuk; op vijf minuten lopen van waar ik woon kan ik Chinees, Italiaans, Mexicaans, Russisch, Koreaans, Iers, Europees, Thais, Bulgaars, Albanees, Roemeens en oer-Amerikaans eten en shoppen - en ik ben nog niet eens echt gaan ronddolen.
M'n huis staat in een heel normale woonwijk, waar een verdieping of 4, 5 het hoogst is en waar er vrij weinig verkeer komt. Na vijf minuten lopen en tien minuten metro-en sta je midden in Manhattan - en dan begint het pas echt. 'Mijn' metro eindigt op Times Square, een dag-en-nacht orgie van lawaai, licht, auto's, toeristen en drukte. Hierop af rijden met de auto als het donker is is echt een vreemde gewaarwording, net alsof je een zonsopgang in twee seconden meemaakt; het is hier altijd klaarlicht dag, door de enorme hoeveelheid neon-reclame borden die er hangt, en er zijn altijd mensen op straat. Hier vind je de studio's van zenders als MTV en NBC, zodat er altijd iets te doen is op de achtergrond van een reportage.
De eerste indruk van hartje New York en ontzettend surrealistisch. De afgelopen week hebben we veel door dit deel van de stad - Manhattan - rondgedoold. Van Chinatown naar Little Italy, een flink stuk over Broaday, de grootste winkel ter wereld Macy's in, wandelen door Central Park tot de bijna dagelijkse koffie in Starbucks, die je hier op elke straathoek ziet.
De omgeving went ontzettend snel en hoewel de hoogte van de gebouwen, de hoeveelheid mensen die hier moet wonen en werken en de enorme omvang van de stad blijven verbazen als je erover nadenkt, ga je verrassend makkelijk op in het geheel - het voelt meteen bekend. We zijn ook bij Ground Zero geweest, vlak nadat Evalien en Dominique naar het vrijheidsbeeld waren geweest. Met foto's en het uitzicht wordt daar in beeld gebracht waar de Twin Towers hebben gestaan en hoe duidelijk het is dat ze er niet meer zijn. Nu is er niet veel meer over dan een gapend gat midden in New York, omringd door hekken waaraan borden hangen die het verhaal vertellen - van de bouw van de torens tot de laatste minuten voor ze instortten. Best indrukwekkend, maar de enkeling die met het verkopen van foto's van "de dag" geld probeert te verdienen en iedereen die langs je heen loopt om gewoon naar het werk te gaan leiden eigenlijk een beetje af van het bijzondere van de plek.
Maar meer nog dan in Nederland komt nine-eleven hier elke dag wel een keer, ergens, in een gesprek terug. Iedereen die wij de afgelopen weken hebben ontmoet kende wel iemand die omkwam die dag, en de nieuwe regels en wetten die sindsdien van kracht zijn leggen zoveel beperkingen op dat je hier pas goed merkt wat voor enorme impact het heeft gehad. Ik zal er ongetwijfeld binnenkort nog wel eens over schrijven, maar het is nu al duidelijk dat het onmogelijk is om aan die datum te ontkomen hier.
En toen was het ineens dinsdagmiddag en moesten we op weg naar het vliegveld. Een hoop tranen, maar het ging eigenlijk ook allemaal heel erg snel, een beetje als in een droom. Lieverds, heel erg ontzettend bedankt voor wat jullie hier hebben gedaan - ik zit in een supermooi en gezellig huis waar ik me heel langzaam wel een beetje thuis ga voelen; dat hadden we volgens mij alledrie niet gedacht toen we hier vorige week binnen kwamen lopen. Dank jullie wel :)