De weg naar hier slingert zich langzaam over de hoogste bergtoppen, langs oneindig diepe dalen, tot ver van wat je bewoonde wereld zou mogen noemen. Het bord "4x4 only" blijkt geen loze waarschuwing; regelmatig vinden we onszelf in een onmogelijke hoek tegen de berg aangeplakt, om stap voor stap, hobbelend, het pad te hervinden. Het weekend is begonnen.
We zijn nergens, maar hier is alles.
Een grasveldje, omzoomd door bomen; een beekje vlakbij om in te zwemmen; hout voor een vuurtje, waarop we later koken; 's nachts wilde dieren, die om de tent heen scharrelen. Wanneer het donker wordt, verschijnen één voor één de sterren aan de hemel boven ons, tot alles bezaaid is met kleine lichtjes.
Onze 4x4 met aanhanger heeft alles bij zich om deze tocht - dwars door Baviaanskloof, Zuid-Afrika - aangenaam te maken. We slapen in een tent op het dak. We eten uit een grote pan waarin het eten uren ligt te sudderen. We drinken een koud biertje uit de koelkast. 's Ochtends staan we op om een duik te nemen in het koude water. 's Middags stoppen we in een riviertje, om tot onze enkels in het water een lekkere lunch te maken. 's Avonds is er opnieuw een mooie plek waar we ons kamp opzetten.
De simpele schoonheid van het landschap, de eenvoud van alles hier, maakt dat je even alles vergeet en je compleet ontspannen voelt. Als dit een voorbode is op volgend jaar, dan vertrek ik liever vandaag dan morgen.