Kilometer, welteverstaan. De ultra-korte samenvatting van drie maanden Afrika - the Magic Continent. Wat ruim vijf jaar geleden begon als een waanzinnig onrealistisch idee, is nu langzaam realiteit aan het worden. En het meest tastbare, dat zijn de vlaggetjes op de grote kaart die de route aangeven.
Dat die nu al redelijk vastligt is niet zozeer het product van een enorm gevoel van planning
of voorbereiding. Het is bijna geheel een logisch gevolg van de omstandigheden. Teken een kaart van Afrika en kleur de landen met een (deels) negatief reisadvies rood of oranje, en de route ontvouwt zich als het ware voor je ogen. Wat keuzes hier en daar, een lijstje highlights, en je bent een heel eind. So here it goes.
Een foto: twee Land Cruisers, daktenten bovenop, bullbar voorop; vier paar nerveuze
ogen, stevige schoenen, zonnebrillen; een met wolken bedekte Tafelberg als ultieme achtergrond. Zo moet het beginnen, in Cape Town. Over vierbaans asfalt naar Port Elizabeth en door naar Durban, voor een weerzien met collega's, vrijwilligers en projecten. Vandaar de grens over naar het onbekende, Mozambique. Buiten de schoonheid van Ilha de Mozambique brengt dit land ons vooral kilometers: bijna 3.000 in dit oneindig langgerekte land, waarvan ruim 1.500 op onverharde zandweg.
De eerste test voor mens en materiaal. Vandaar naar Malawi, waar de route langs het Lake Malawi vooral veel relaxte surf-, hangmat- en kampvuur-momenten belooft te gaan brengen. Een kleine omweg betekent dat ook Zambia onderdeel wordt van het project; in het bijzonder het noorden, waar de Lonely Planet 'hidden waterfalls and serene lakes, with scarcely another soul in sight' voorspelt.
Tanzania daarna, waar de keus tussen twee weken middle-of-nowhere in het westen van het land of relatieve beschaving in het oosten nog open is. Van daaruit wordt het terrein meer bekend, door de eindeloze heuvels van Rwanda naar Uganda. Hier gaan we in ieder geval een aantal projecten van Be More - die dan als het goed is draaien - bezoeken, om het land aan de oostkant te verlaten en naar Kenia te gaan. Hier zijn ontzettend veel dingen te zien, en de route vermeldt diverse keren ruim 200 km 'slechte weg'. Daar zijn we wel even dus. Het noorden van Kenia is waar de veiligheid het even af laat weten; dit stuk wordt dan ook altijd in konvooi en onder politie-begeleiding gedaan. Gelukkig is dit dan wel weer zozeer een dagelijks ritueel, dat zorgen om de veiligheid snel zijn verdwenen.
In het noorden van Kenia begint met de grensovergang naar Ethiopië, één van de
hoogtepunten van de reis. Helaas vooral bekend van uitzichtloze ellende, maar volgens velen het mooiste land van Afrika. De lijst met must-sees is nogal lang, maar Lake Tana, de Simien Mountains (...) en de ondergrondse kerken van Lalibela ontbreken in ieder geval niet. Sudan staat daarna op het menu. In zijn eentje groter dan heel West-Europa is het nogal een kluif, maar de eerste 600 kilometer tot aan Khartoum zijn onlangs prachtig voor ons geasfalteerd - door China. Het zuiden van het land en Darfur - beiden op dit moment door burgeroorlog totaal verscheurd - ontwijkend komen we in de buurt van Egypte.
De laatste stretch van 400 km duurt zeker vier dagen, over een weg die nog het
meest weg schijnt te hebben van een wasbord; hobbelen dus. Egypte binnenkomen kan alleen met de ferry, een grote pont, die dan weer alleen op woensdag gaat. Als we dan op zondag vertrekken uit Kaapstad... ehm... o nee. Vanaf Aswan waar de boot aanmeert is het dan een kwestie van het water van de Nijl volgen, tot we heel veel water tegenkomen. Daar linksaf, doorrijden tot je grenswachten van Libië en Tunesië achter je gelaten hebt, en dan scherp naar rechts. Op het noordoostelijke puntje van Tunesië zou vervolgens een andere veerboot moeten wachten, die ons binnen negen uur met auto's en al naar Sicilië brengt.
Daar kan de tomtom aan en is het straightforward naar huis toe waar we stoffig, moe, vol verhalen en met een stuk of wat geheugenkaarten vol foto's in Nijmegen zullen eindigen. Of andersom natuurlijk. Daar zijn we nog niet helemaal uit.
* Een en ander is afhankelijk van wispelturige leiders, economische crises, olie en goud,
(on)beschikbaarheid van AK-47s in diverse gebieden, aantal lekke banden, domme pech, stom geluk en een klein beetje doorzettingsvermogen. Afstanden, tijden, aankomstdata en andere getallen zijn derhalve allemaal ruwe schattingen.